Mówią Wieki 1/ 2018
Wbrew pozorom numer (96 str.) nie jest poświęcony tylko ogrodom i pałacom, lecz na kanwie Łazienek Królewskich redakcja prezentuje historię Polski mniej, lub bardziej związaną z ta rezydencją.
Dariusz Milewski pisze o Lubomirskich i Sasach, czyli o tym co było Zanim Łazienki stały się Królewskie. Artykuł prof. Zofii Zielińskiej Stanisław August – król czasów tragicznych to dogłębna analiza panowania ostatniego władcy I RP. O pobycie Ludwika XVIII w Warszawie traktuje tekst Piotra Skowrońskiego, a w nim bardzo mało znana historia próby otrucia pretendenta do tronu Francji na zlecenie Napoleona. Aneta Czarnecka pisze o tym Jak Łazienki trafiły w ręce cara. Prof. Małgorzata Karpińska kontynuując ten wątek pisząc o Belwederze jako rezydencji Romanowów opisuje m.in. próbę zamachu na w. ks. Konstantego w chwili wybuchu Powstania Listopadowego. Belweder za czasów II RP to temat artykułu Tomasza Stańczyka, w którym dominuje postać Józefa Piłsudskiego , ale jest tu też o straszących w komnatach pałacu duchach! Adam Jeżewski pisze o zniszczeniach podczas II wojny : rozpoczęła się grabież Pałacu na Wyspie. Najcenniejsze obiekty trafiły do rezydencji Hansa Franka, resztę Niemcy wywieźli jesienią 1944 roku. W przeddzień wycofania się niemieckiej armii z Warszawy budynek podpalono, a żołnierze wyborowali kilkaset otworów, w których planowano umieścić dynamit. Rozkaz zburzenia pałacu jednak cofnięto. Mniej dramatyczne, ale równie ciekawe są dzieje Łazienek w PRL, które opisuje Błażej Brzostek.
Dla miłośników historii wszelkiego rodzaju sztuki warto polecić: artykuł Izabeli Zychowicz o mecenacie artystycznym Stanisława Augusta: sztuki piękne były częścią programu, który służyć miał naprawie Rzeczpospolitej i budowaniu świadomości narodowej. Znajdziemy tu też teksty o teatrach, budowlach sakralnych, ”rajskich” ogrodach, pomniku Chopina i planach budowy zamku carskiego w stylu neogotyckim. Tekst Andrzeja Pieńkosa jest opatrzony mapami, gdyż dotyczy wędrującego pomnika księcia Józefa. Zburzony przez okupantów niemieckich pomnik dłuta Thorvaldsena został odtworzony przez władze Kopenhagi i podarowany Warszawie w 1951 roku. PRL-owscy towarzysze go przyjęli, ale starannie „ukryli” w łazienkowskim parku.
Na koniec coś dla wielbicieli dobrej kuchni: o winnicach w Łazienkach pisze prof. Wojciech Włodarczyk, a o kulinarnych dokonaniach kucharza Paula Tremo – Jarosław Dumanowski. „Mówią wieki” polecają szczupaka po polsku!
Magazyn Historyczny „Mówią wieki” ma już ponad 50 lat, można więc powiedzieć, że, choć to najstarsze pismo popularno-historyczne w Polsce, jesteśmy dopiero w wieku średnim, czyli - przyszłość przed nami. A za nami wieki dziejów powszechnych i rodzimych, ponieważ odmiennie od wielu pism zagranicznych nie zajmujemy się wyłącznie „historią krajową”. Tytuł pochodzi zresztą jeszcze sprzed II wojny światowej – tak nazywał się jeden z przedwojennych podręczników do historii. Nam przyswoiła go wybitna historyczka, prof. Maria Bogucka, pierwszy redaktor naczelny pisma stworzonego w roku 1958 przez grono warszawskich historyków. A za zadanie miał po prostu mówić prawdę, w formie przyswajalnej dla licznych u nas wielbicieli historii. Nad poziomem merytorycznym Magazynu czuwa Rada Redakcyjna złożona z samych świetnych nazwisk; prof.prof Andrzej Chwalba, Marcin Kula, Krzysztof Mikulski, Jacek Purchla, Andrzej Paczkowski, Henryk Samsonowicz, Jerzy Strzelczyk, Barbara Szacka, Janusz Tazbir, Wiesław Władyka
Wbrew pozorom numer (96 str.) nie jest poświęcony tylko ogrodom i pałacom, lecz na kanwie Łazienek Królewskich redakcja prezentuje historię Polski mniej, lub bardziej związaną z ta rezydencją.
Dariusz Milewski pisze o Lubomirskich i Sasach, czyli o tym co było Zanim Łazienki stały się Królewskie. Artykuł prof. Zofii Zielińskiej Stanisław August – król czasów tragicznych to dogłębna analiza panowania ostatniego władcy I RP. O pobycie Ludwika XVIII w Warszawie traktuje tekst Piotra Skowrońskiego, a w nim bardzo mało znana historia próby otrucia pretendenta do tronu Francji na zlecenie Napoleona. Aneta Czarnecka pisze o tym Jak Łazienki trafiły w ręce cara. Prof. Małgorzata Karpińska kontynuując ten wątek pisząc o Belwederze jako rezydencji Romanowów opisuje m.in. próbę zamachu na w. ks. Konstantego w chwili wybuchu Powstania Listopadowego. Belweder za czasów II RP to temat artykułu Tomasza Stańczyka, w którym dominuje postać Józefa Piłsudskiego , ale jest tu też o straszących w komnatach pałacu duchach! Adam Jeżewski pisze o zniszczeniach podczas II wojny : rozpoczęła się grabież Pałacu na Wyspie. Najcenniejsze obiekty trafiły do rezydencji Hansa Franka, resztę Niemcy wywieźli jesienią 1944 roku. W przeddzień wycofania się niemieckiej armii z Warszawy budynek podpalono, a żołnierze wyborowali kilkaset otworów, w których planowano umieścić dynamit. Rozkaz zburzenia pałacu jednak cofnięto. Mniej dramatyczne, ale równie ciekawe są dzieje Łazienek w PRL, które opisuje Błażej Brzostek.
Dla miłośników historii wszelkiego rodzaju sztuki warto polecić: artykuł Izabeli Zychowicz o mecenacie artystycznym Stanisława Augusta: sztuki piękne były częścią programu, który służyć miał naprawie Rzeczpospolitej i budowaniu świadomości narodowej. Znajdziemy tu też teksty o teatrach, budowlach sakralnych, ”rajskich” ogrodach, pomniku Chopina i planach budowy zamku carskiego w stylu neogotyckim. Tekst Andrzeja Pieńkosa jest opatrzony mapami, gdyż dotyczy wędrującego pomnika księcia Józefa. Zburzony przez okupantów niemieckich pomnik dłuta Thorvaldsena został odtworzony przez władze Kopenhagi i podarowany Warszawie w 1951 roku. PRL-owscy towarzysze go przyjęli, ale starannie „ukryli” w łazienkowskim parku.
Na koniec coś dla wielbicieli dobrej kuchni: o winnicach w Łazienkach pisze prof. Wojciech Włodarczyk, a o kulinarnych dokonaniach kucharza Paula Tremo – Jarosław Dumanowski. „Mówią wieki” polecają szczupaka po polsku!
Magazyn Historyczny „Mówią wieki” ma już ponad 50 lat, można więc powiedzieć, że, choć to najstarsze pismo popularno-historyczne w Polsce, jesteśmy dopiero w wieku średnim, czyli - przyszłość przed nami. A za nami wieki dziejów powszechnych i rodzimych, ponieważ odmiennie od wielu pism zagranicznych nie zajmujemy się wyłącznie „historią krajową”. Tytuł pochodzi zresztą jeszcze sprzed II wojny światowej – tak nazywał się jeden z przedwojennych podręczników do historii. Nam przyswoiła go wybitna historyczka, prof. Maria Bogucka, pierwszy redaktor naczelny pisma stworzonego w roku 1958 przez grono warszawskich historyków. A za zadanie miał po prostu mówić prawdę, w formie przyswajalnej dla licznych u nas wielbicieli historii. Nad poziomem merytorycznym Magazynu czuwa Rada Redakcyjna złożona z samych świetnych nazwisk; prof.prof Andrzej Chwalba, Marcin Kula, Krzysztof Mikulski, Jacek Purchla, Andrzej Paczkowski, Henryk Samsonowicz, Jerzy Strzelczyk, Barbara Szacka, Janusz Tazbir, Wiesław Władyka
