W środku m.in. artykuł „Jakiej edukacji ekologicznej potrzebujemy?” Iwony Kukowki i Piotra Skubały, autorzy piszą „Tworzy się ścieżki dydaktyczne i prowadzi tam warsztaty, organizowane są zbiórki makulatury, baterii, dzieci dokarmiają zwierzęta, sadzą drzewa, pielęgnują rośliny w klasie i ogródku szkolnym, wykonują zabawki z odpadów. Trudno zaprzeczyć, iż to szlachetne działania, ale czy dzięki nim przestaniemy „pożerać” naszą planetę?”. Kukowki i Skubała próbują odpowiedzieć na pytania – czy edukacja ekologiczna zawsze służy ludziom i przyrodzie, czy mamy na nią jeszcze czas, gdy ekosystemy planety niszczone są w tak szybkim tempie? Krytykują pseudoekologiczne działania edukacyjne, prezentują fundamenty metodologii, które powinny być oparte na budowaniu przeświadczenia o jedności ze światem, współczuciu i odpowiedzialności, wreszcie przedstawiają „garść najprostszych odruchów edukacyjnych”, które pozwalają na zbudowanie poczucia jedności z przyrodą.
W całości dostępny jest również artykuł „Dziesięć zasad edukacji ekologicznej” Ryszarda Kulika, w którym autor prezentuje zasady, które według niego mają zasadnicze znaczenie w kształtowaniu nowej relacji między człowiekiem i przyrodą i które decydują o skuteczności działań edukacyjnych oraz gwarantują „głębię” zmian oraz felieton „Kto uczy kogo?” Janusza Korbela, w którym autor, mimo swego wieloletniego doświadczenia, wciąż próbuje sobie odpowiedzieć na pytanie „Czym jest właściwie edukacja ekologiczna?”.
We wrześniowym numerze DŻ ponadto:
- artykuł „Pytania o edukację ekologiczną” Iwony Kukowki
- wywiad „Szkoła to marzenie rzucone rzeczywistości, aby uległa” z prof. Ryszardem M. Łukaszewiczem
- wywiad „My – mieszkańcy jednej planety, jednego domu” z Satishem Kumarem
- artykuł „Szkoła Schumachera. Międzynarodowe Centrum Studiów Ekologicznych” Wioletty Anny Piaścik
- artykuł „Emocje i metoda, czyli krótko o edukacji ekologicznej w wydaniu Dietera Birnbachera” Hanny Schudy
- artykuł „Leśnicy oczyszczają Puszczę z ogromnych dębów” Adama Bohdana
- felieton „Wąż domownik” Juraja Lukáča
- felieton „Czy edukacja rozwiąże nasze problemy?” Ryszarda Kulika
- Wieści z kraju
- Wieści ze świata.
Dzikie Życie – jedyne pismo w Polsce, w którym problemy niszczenia przyrody zajmują priorytetowe miejsce. Na łamach „Dzikiego Życia” poruszane są najbardziej kontrowersyjne tematy dotyczące dewastacji naturalnych, nieprzekształconych obszarów przyrodniczych.
Nie rezygnujemy z podejmowania „niewygodnych” tematów i kwestii dotyczących niszczenia Przyrody.
Pismo niezależne, nie zawiera reklam komercyjnych.
Bezkompromisowość pisma została doceniona w środowisku związanym z ochroną przyrody a sam miesięcznik wyróżniono właśnie za „odwagę i dociekliwość w opisywaniu problemów związanych z ochroną przyrody”.
Na łamach pisma dowiesz się o:
- najważniejszych problemach ekologicznych w kraju i na świecie;
- miejscach eksploatacji środowiska;
- poglądach intelektualistów i osób publicznych na problemy ochrony przyrody;
- filozoficznych aspektach ochrony przyrody;
- poczynaniach urzędników państwowych i służb ochrony przyrody.
Miesięcznik „Dzikie Życie” wydawany jest od 1994 roku. Powstał aby nagłośnić działania zmierzające do ochrony Puszczy Białowieskiej. Od tamtej pory objął patronatem medialnym wiele podobnych inicjatyw, m.in. zakończone sukcesami kampanie dla ochrony dużych drapieżników i Doliny Rospudy oraz sprawę rozbudowy kolei linowej na Kasprowy Wierch.
W „Dzikim Życiu” znajdziesz wywiady, felietony, recenzje książek i muzyki, spotkasz znane osobistości: naukowców czy osoby związane z kulturą, sztuką i sportem. Na łamach czasopisma gościli m.in. Artur Barciś, Krzysztof Czyżewski, Wojciech Eichelberger, Stanisław Lem, Peter Matthiessen, Arne Naess, Jurek Owsiak, Renata Przemyk, John Seed, Olga Tokarczuk, Beata Tyszkiewicz, Maciej Żurawski.
Czytając Dzikie Życie wspierasz działania na rzecz zachowania najcenniejszych miejsc polskiej przyrody!
Sprawdź bezpłatne wydanie "Dzikiego Życia".
