Numer poświęcony jest w całości obchodom świąt narodowych w Polsce. Od czasów I RP po PRL.
Prof. Andrzej Chwalba we wstępnym eseju pyta: Gdyby nie rozbiory RP, nie byłoby kolejnego jubileuszu odzyskania niepodległości. Czy jednak rozbiory były nieuniknione?
Dalej numer jest ułożony chronologicznie: Grunwald w tradycji staropolskiej. Jubileusze inkorporacji Prus Królewskich do Korony. Dwa artykuły o pierwszych obchodach Konstytucji 3 maja. O pochówkach Poniatowskiego i Kościuszki na Wawelu. Wojciech Kalwat: Rocznice zakazane. Manifestacje patriotyczne przed powstaniem styczniowym. Piotr Szlanta porusza temat nieco na czasie, czyli Polityka historyczna w czasach zaborów. Bardzo mało znaną tematyką zajmuje się Piotr Wysocki w tekście Rosyjskie święta w Królestwie Polskim, a także Bartosz Gralicki – Obchody 900-lecia chrztu Rusi. To element rusyfikacji podczas rozbiorów, łatwiej było już czcić narodowe rocznice podczas Wielkiej Wojny, o tym kolejny artykuł prof. Szlanty. Kilka artykułów poświęconych obchodom rocznicowym w II RP, o tych pamiętnych i ważnych np. o uroczystościach pogrzebowych marszałka Piłsudskiego, ale też mało znanych np. o świętowaniu w żeńskich szkołach średnich.
Jest też o noszącym znamiona bohaterstwa świętowaniu podczas nazistowskiej okupacji!
Wreszcie PRL, jak to w Peerelu – i strasznie i śmiesznie! Trzy teksty: prof. Piotr Osęka Święto świąt: 1 Maja w stalinizmie, Paweł Sowiński Krótka historia świątecznych awarii i Bartosz Kaliski Millenium kontra Tysiąclecie czyli Wyszyński vs Gomułka.
Magazyn Historyczny „Mówią wieki” ma już ponad 50 lat, można więc powiedzieć, że, choć to najstarsze pismo popularno-historyczne w Polsce, jesteśmy dopiero w wieku średnim, czyli - przyszłość przed nami. A za nami wieki dziejów powszechnych i rodzimych, ponieważ odmiennie od wielu pism zagranicznych nie zajmujemy się wyłącznie „historią krajową”. Tytuł pochodzi zresztą jeszcze sprzed II wojny światowej – tak nazywał się jeden z przedwojennych podręczników do historii. Nam przyswoiła go wybitna historyczka, prof. Maria Bogucka, pierwszy redaktor naczelny pisma stworzonego w roku 1958 przez grono warszawskich historyków. A za zadanie miał po prostu mówić prawdę, w formie przyswajalnej dla licznych u nas wielbicieli historii. Nad poziomem merytorycznym Magazynu czuwa Rada Redakcyjna złożona z samych świetnych nazwisk; prof.prof Andrzej Chwalba, Marcin Kula, Krzysztof Mikulski, Jacek Purchla, Andrzej Paczkowski, Henryk Samsonowicz, Jerzy Strzelczyk, Barbara Szacka, Janusz Tazbir, Wiesław Władyka
Prof. Andrzej Chwalba we wstępnym eseju pyta: Gdyby nie rozbiory RP, nie byłoby kolejnego jubileuszu odzyskania niepodległości. Czy jednak rozbiory były nieuniknione?
Dalej numer jest ułożony chronologicznie: Grunwald w tradycji staropolskiej. Jubileusze inkorporacji Prus Królewskich do Korony. Dwa artykuły o pierwszych obchodach Konstytucji 3 maja. O pochówkach Poniatowskiego i Kościuszki na Wawelu. Wojciech Kalwat: Rocznice zakazane. Manifestacje patriotyczne przed powstaniem styczniowym. Piotr Szlanta porusza temat nieco na czasie, czyli Polityka historyczna w czasach zaborów. Bardzo mało znaną tematyką zajmuje się Piotr Wysocki w tekście Rosyjskie święta w Królestwie Polskim, a także Bartosz Gralicki – Obchody 900-lecia chrztu Rusi. To element rusyfikacji podczas rozbiorów, łatwiej było już czcić narodowe rocznice podczas Wielkiej Wojny, o tym kolejny artykuł prof. Szlanty. Kilka artykułów poświęconych obchodom rocznicowym w II RP, o tych pamiętnych i ważnych np. o uroczystościach pogrzebowych marszałka Piłsudskiego, ale też mało znanych np. o świętowaniu w żeńskich szkołach średnich.
Jest też o noszącym znamiona bohaterstwa świętowaniu podczas nazistowskiej okupacji!
Wreszcie PRL, jak to w Peerelu – i strasznie i śmiesznie! Trzy teksty: prof. Piotr Osęka Święto świąt: 1 Maja w stalinizmie, Paweł Sowiński Krótka historia świątecznych awarii i Bartosz Kaliski Millenium kontra Tysiąclecie czyli Wyszyński vs Gomułka.
Magazyn Historyczny „Mówią wieki” ma już ponad 50 lat, można więc powiedzieć, że, choć to najstarsze pismo popularno-historyczne w Polsce, jesteśmy dopiero w wieku średnim, czyli - przyszłość przed nami. A za nami wieki dziejów powszechnych i rodzimych, ponieważ odmiennie od wielu pism zagranicznych nie zajmujemy się wyłącznie „historią krajową”. Tytuł pochodzi zresztą jeszcze sprzed II wojny światowej – tak nazywał się jeden z przedwojennych podręczników do historii. Nam przyswoiła go wybitna historyczka, prof. Maria Bogucka, pierwszy redaktor naczelny pisma stworzonego w roku 1958 przez grono warszawskich historyków. A za zadanie miał po prostu mówić prawdę, w formie przyswajalnej dla licznych u nas wielbicieli historii. Nad poziomem merytorycznym Magazynu czuwa Rada Redakcyjna złożona z samych świetnych nazwisk; prof.prof Andrzej Chwalba, Marcin Kula, Krzysztof Mikulski, Jacek Purchla, Andrzej Paczkowski, Henryk Samsonowicz, Jerzy Strzelczyk, Barbara Szacka, Janusz Tazbir, Wiesław Władyka
